Druga pielgrzymka

Celem tej pielgrzymki było duchowe przeżycie łaski związanej z nadzwyczajnym Jubileuszem Odkupienia roku 1983, podziękowanie za obecność Maryi 600 lat na Jasnej Górze (hasłem pielgrzymki były słowa: „600 lat Maryjo z nami jesteś”), dziękczynienie za Stulecie Diecezji Kieleckiej oraz uwielbienie Boga za II Pielgrzymkę Jana Pawła II do Ojczyzny.

Oprócz tych intencji wspólnych, pielgrzymi wypraszali potrzebne łaski dla siebie i bliźnich, dziękowali Bogu za otrzymaną pomoc oraz wstawiennictwo Matki Najświętszej. Czynili to w codziennej Eucharystii, wspólnej modlitwie różańcowej i przy rozważaniu Pisma Świętego.

W tej pielgrzymce zdążało na Jasną górę 3 tys. pątników, w tym 3 lekarzy i 39 pielęgniarek – zauważalny był prawie dwukrotny wzrost liczby pielgrzymujących w odniesieniu do wcześniejszej pielgrzymki.

Na pielgrzymi szlaku bardzo głęboko przeżywana jest modlitwa różańcowa. Pątnicy anonimowo piszą na kartkach swoje intencje. Są one przeróżne. Wyrażają one wnętrze człowieka, to z czym się idzie i co chciałoby się wyprosić u Matki Bożej. Słuchając tych intencji, a są tam podziękowania, prośby, przeproszenia, można się wzruszyć. Są to autentyczne świadectwa. Pątnicy słuchają w milczeniu. Po odczytaniu intencji przed każdym dziesiątkiem rozpoczyna się recytacja czy też śpiew modlitwy różańcowej. Cała grupa poleca te intencje Bogu za wstawiennictwem Matki Przenajświętszej.

(ks. J. Kubicza, ks. T.Gocel, 25 lat Pieszej Pielgrzymki Kieleckiej na Jasną Górę, Kielce 2007, s.12.)